ବର୍ଷା ଓ ବିରହ

ବିରହିଣୀ ପ୍ରିୟା ମନ ଅମାନିଆ 

ମାନେ ନାହିଁ ବନ୍ଧ ବାଡ

ବରଷାକୁ ଦେଖି ଛଳଛଳ ଆଖି

ବହେ ଲୋତକର ଧାର ।

ଲେଖଇ ଚିଟାଉ ପଠାଏ ବାରତା

ଜଣାଇ ହୃଦୟ ବ୍ଯଥା

କରେ ନିବେଦନ ପ୍ରିୟତମ ଏକା

ବୁଝ ସିନା ମନ କଥା ।

ଘରଠାରୁ ଦୂରେ ପ୍ରବାସରେ ରହି

ହେବନାହିଁ ଆନମନା

ଯିବନାହିଁ ଭୁଲି ଦୁଃଖିନୀ ପତ୍ନୀକୁ

ନିଷ୍ଠୁର ହେବନି ଜମା ।

ଆକାଶକୁ ଏବେ ନ ପାରୁଛି ଚାହିଁ

ଲାଜେ ନଇଁଯାଏ ଆଖି

ମୋ ମନ ମୟୂରୀ ହୁଏ ନିରିମାଖି

ନୂଆ ମେଘମାଳା ଦେଖି ।

ସବୁଜ ସ୍ବପନେ ମନ ଛନ୍ନ ଛନ୍ନ 

ପହିଲି ବରଷା ଛୁଆଁ

ତୁମ ବିନା ରଜ ପରବ ଅଧୁରା

ଅଲଣା ସାରା ଦୁନିଆଁ ।

ଦୁଃସହ ବର୍ଷାରେ ବିରହର ଜ୍ଜ୍ବାଳା

ପ୍ରିୟତମ ଶିଘ୍ର ଆସ

ପକାଉଛି ରାଣ ଆସିବ ନିଶ୍ଚୟ

କରିବ ନାହିଁ ନିରାଶ ।