ବଞ୍ଚିଥାଉ ମାରିଦେଲା

କହିବା ଆଗରୁ କାହାଣୀର ଅନ୍ତ

ଅଚାନକ ହୋଇଗଲା

ଭାବିବା ଆଗରୁ ଭାବନାର ଶେଷ

ହୃଦୟକୁ ସ୍ପର୍ଶ କଲା ।

ବନ୍ଧୁତାରେ କେବେ କମା ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ 

ଆସେନାହିଁ ଜୀବନରେ

ହେଲେ ମୋ ଜୀବନେ ଆସିଲା କାହିଁକି

ଭାବିଭାବି ଅଶ୍ରୁଝରେ ।

କି ପାପ କରିଲି ଜାଣିବି ପାରୁନି

ଏମିତି କାହିଁକି ହେଲା

ଉତ୍ତମ ବନ୍ଧୁଭାବେ ଗ୍ରହଣ କଲି 

କେ ମୋଠୁ ଦୂରେଇ ଗଲା । 

ବୋଧେ ବୁଝିବାରେ ଭୁଲ ହୋଇଗଲା

କାହାକୁ ଭାବି ନିଜର

ବୁଝିଲାନି କେହିଜଣେ ପାଖେ ଥାଇ

ମୁଁ ତ ନୁହେଁ କାହାର ।

ପ୍ରଥମ ଥର ଜାଣିଲି ଦୁନିଆରେ

ଏମିତି ବି ହୁଏ କିଛି

କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମା ବନ୍ଧୁତାରେ ଯେ ଦିନେ

ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ପୁଣି ଅଛି ।

ଚିତ୍କାର କରଇ ହୃଦୟ ଯେ କେତେ

ଚୁନା ହେଲା ସୁନା ମନ

ସରଳ ହୃଦୟ ପାରେ ନାହିଁ ସହି

ଆସିଲା ଏମିତି ଦିନ ।

କାହାକୁ ବା ଦୋଷ କେମିତି ମୁଁ ଦେବି

ଦୋଷ ତ ଥିଲା ମୋହର

ମିଛଟାରେ ସିନା ଖୁସି ହେଉଥିଲି

ଅଛିଜଣେ ଆପଣାର ।

ଆଜିବି କହୁଛି କହୁଥିବି ସଦା

ପାଇବନି ଗୋ ମୋ'ପରି

ମାଆର ଆଦର ବାପାଙ୍କ ତାଗିଦ

ଥିଲି ଯେଣୁ ଅନୁସରି । 

ସ୍ଵଚ୍ଛଥିଲା ମୋର ପ୍ରେମ ତୁମ ପାଇଁ

ନୁହେଁ ଗୋ ପ୍ରେମିକ ରୂପେ

ବନ୍ଧୁତାର ହାତ ବଢ଼େଇ ଥିଲି ଗୋ

ଭୁଲଥିଲା ମୋର ମାପେ ।

ବନ୍ଧୁଟେ ପାଇଛି ଖୁସି ହେଉଥିଲି

କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣହେଲା ଗର୍ବ ମୋର

ଅଦିନିଆ ମେଘ ବରଷି ପୁଣି ଗୋ

ଚାଲିଗଲା ବହୁଦୂର ।

ଚାଲିଗଲା ପରେ ବହୁଦୂର ତୁମେ

ପାଇଯିବ ଗୋ ମୋ'ପରି

ଅଳ୍ପପ୍ରେମ ପାଇଁ ଅଭିମାନ ଜମା

ପାରିବେନି କେହି କରି ।

ହଜିଲା ଆଶା ମୋ ନିରାଶା ମନରୁ

ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହେଲା ମନ

କବଳିତା ହେଲି ଆପଣା ରୋଗରେ

ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ଏ ପ୍ରାଣ ।

ଯାହା ଅପେକ୍ଷାରେ ସକାଳ ଓ ସଞ୍ଜ

ଆନନ୍ଦରେ ବିତୁଥିଲା

ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ କେହି

ବଞ୍ଚିଥାଉ ମାରିଦେଲା ।

କହିଗଲା କେହି ମୋ'ପାଇଁ ତୁମର

ହେବ ଗୋ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ

ଅଜଣା ଅତିଥି ସାଜୁଛି ସେପାଇଁ

ଦେବାକୁ ଚାହୁଁନି କଷ୍ଟ ।

ଭାବିଲାନି କିନ୍ତୁ କେହି ଥରେ ହେଲେ

ସକାଳ ସଞ୍ଜକୁ ମୋର

ଆରମ୍ଭ ଓ ଅନ୍ତ ଦୁଃଖେ କଟୁ ବୋଲି

ଦେଇଗଲା ଉପହାର ।।

(କ୍ରମଶଃ)