କଥା ଦେଲି ସଖୀ ଏଇ ନିଦାଘରେ.......

ସେ ଡାଳରେ ସଖୀ  

କ୍ରୋଞ୍ଚ ଦମ୍ପତ୍ତି

ପ୍ରେମର କବିତା ଗାଉଛନ୍ତି ।

ସେ କବିତାର ଭାଷା  

ଅଶ୍ରୁତ ଯେଣୁ

ତମ ଦୁଇ ଆଖି ଦେଖୁଛନ୍ତି l

ଦେଖୁଛନ୍ତି ସେ 

କବିତାର ଭାଷା

ଫୁଲ ହୋଇ ଫୁଟି ଯାନ୍ତି

ପ୍ରତି ଡାଳେ ଆଉ 

ପ୍ରତି ପତରରେ

ବସନ୍ତ ସୀତ୍କାର ତୋଳନ୍ତି l

ସଖୀ, ଭାବୁଛ କି 

ତମେ କେବେ

ତମ ସଖା ସଖ୍ୟ ପାଇବ ?

ଭାବୁଛକି କେବେ 

ଏଇ ନିଦାଘରେ

ବାସନ୍ତୀ ମଳୟ ବହିବ ?

କଥା ମୁଁ ଦେଉଛି 

ତମ ଅଙ୍ଗନରେ

ହେବି ମୁଁ କଦମ୍ବ ତରୁଟିଏ

ଆର ନିଦାଘରେ 

ତମ ତନୁ ତୀରେ

ତୋଳିବି ବସନ୍ତ ଗୀତ ଟିଏ l