ସଫେଦ୍ ପ୍ରେମ

ଦୁନିଆ କହୁଛି ଆକାଶ ମିଶିଛି ସାଗର ସାଥିରେ

ସାଗର ମଝିରେ ଯାଇ ।

ହେଲେ ଆକାଶ ତ ଜାଣେ ସାଗରକୁ କେବେ

ସିଏ ପାରିବନି ଛୁଇଁ ।।

ଉନ୍ମଦିତ ହୋଇ ସାଗର ବୁକୁରେ

ଉଠୁଛି ଜୁଆର ଆଜି ।

ସାଗର ଭାବୁଛି ଛୁଇଁ ପାରନ୍ତା କି ଆକାଶକୁ ସିଏ

ତା ବକ୍ଷ ଜୁଆର ତେଜି ।।

ଆନ୍ଦୋଳିତ ହେଲେ ଆକାଶର ମନ

ଲୋତକ ଝରଇ ଯେବେ ।

ସବୁ ଲୋତକକୁ ସାଉଁଟି ସାଗର

ଆକାଶର ସ୍ପର୍ଶକୁ ଅନୁଭବେ ।।

ବିଚିତ୍ର ଦୁନିଆ ବିଚିତ୍ର ଏ ପ୍ରେମ

ଭେଦ ଭାବ ଦେଖୁ ନାହିଁ ।

ପ୍ରେମ ସିନା ଅଟେ ଦୃଷ୍ଟି ହୀନ ହେଲେ

ଏ ଦୁନିଆ ସହିବ ନାହିଁ ।।

ସମ୍ଭବ କି ହେବ ଏ ସମାଜେ ପୁଣି

ସାଗର ଆକାଶ ମିଳନ ।

ସଫେଦ୍ ପ୍ରେମ ଇଏ ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କ

ଲୋଡ଼େ ନା ବିବାହ ବନ୍ଧନ ।।