ବନ୍ଦୀ

କେଉଁ ନ୍ୟାୟରେ ଅବା 

କେଉଁ ଅପରାଧେ 

ଭୁଞ୍ଜୁଛ ତାଡନା ...

ପିଉଛ ଯନ୍ତ୍ରଣା ...

ତୁମେ କ'ଣ ସତରେ

ଦୋଷୀଟିଏ ?

ଜୀବନ ଚର୍ଯ୍ଯା 

ହେଲା କି ଅସମ୍ଭାଳ

ତୁମରି ଚର୍ଯ୍ଯାରେ ...

ଆଶଙ୍କାରେ ଆସନ୍ନ କି

ଆଭାସିତ କଲା 

ଅବା ବିପତ୍ତିଟେ !

କଳେ ବଳେ କଉଶଳେ

ଅଧିକାର ଛଡାଇଛି ,

ଅବାଞ୍ଛିତ ସଜାଇଛି ,

ନୀରବ ବି କରିଅଛି

ଭୟାତୁର ମଣିଷଟେ ...।

ହୃଦୟର ଅକୁହା ବ୍ଯଥା

କାହିଁକି ଯେ ରାତି ରାତି

ଖୋଲା ରଖିଛି ଆଖିକୁ ...

ବୋଧ ହୁଏ ...

କର୍ମ ଫଳ ଭୋଗୁଅଛି

ଆଖି ଆପଣାର 

ଦୋଷ ବଳେ 

ଦଣ୍ଡ ଲଭୁଅଛି ,

ଦେଖି ସାରି ଚିହ୍ନିବାରେ ...

ଭୁଲ ଯେ କରିଅଛି ।

କଡି ବନ୍ଧା ସ୍ଵପ୍ନର ହାତରେ

ବେଡି ବନ୍ଧା ସ୍ଵପ୍ନର ଗୋଡରେ

ସ୍ଵପ୍ନଟା ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇଛି ,

ଆଉ ଅହରହ ...

ଦେଖୁଥିବା ଆଖି ଦୁଇ

ଜୀବନ ଜିଜ୍ଞାସା ଖୋଜୁଛି ।

ମନକୁ କରି ଅଗ୍ରାହ୍ଯ

ବେଦନାର ବିନ୍ୟାସରେ 

ଯଦିଓ ସ୍ଵପ୍ନ ମାନେ ବନ୍ଦୀ 

କାରାରୁଦ୍ଧେ ନିରନ୍ତର ...

ତଥାପି ଜ୍ଵଳନ ହତାଶା ମଧ୍ୟେ

ଦୁଃଖର ଶୃଙ୍ଖଳା ଠାରୁ

ମୁକୁଳିବି ଦିନେ ନିଶ୍ଚେ ...

ଅନୁଭୂତ କରୁଅଛି ।