ବନ୍ଧୁଟିଏ ପରା ସିଏ

ବିପଦ ର ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ

   ଆଲୋକ ବର୍ତ୍ତିକା ଟିଏ

ସାରା ଦୁନିଆରେ ନିଆରା ସମ୍ପର୍କ

   ବନ୍ଧୁଟିଏ ପରା ସିଏ l

ଦୁଃଖକୁ ମୋହର ନିଅଇ ସାଉଁଟି

   ସୁଖରେ ପାସେ ଥାଏ

ପରାମାର୍ଶ ଦାତା କେବେ ଵନିଯାଏ

   ପୁଣି କେବେ ମାଗିନିଏ l

କହିବା ଆଗରୁ ମୁଖ ଦେଖି

   ମନର ଗହନକଥା ବୁଝିନିଏ

ସୁପଥ ରେ ଚଳିବ ପାଇଁକି

   ଜ୍ଞାନ ମନେ ଭରିଦିଏ l

ଅଧରେ  ମୋ ହସ ଦେବାପାଇଁ

   ମଜାଳିଆ କଥା କହେ

ସ୍ୱାଦିଷ୍ଟ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଆଣଇ ଯେବେ

   ମୋହସାଥେ ବାଣ୍ଟି ଖାଏ l

ମାନ ଅଭିମାନେ ଲାଗିଗଲେ କଳି

   ମୁହଁକୁ ଫୁଲେଇ ଦିଏ

ରାଗରୁଷା ଯାଏ କ୍ଷଣକେ ଉଭେଇ

   ସରାଗେ କୋଳେଇ ନିଏ l

ଭାରି ଆପଣାର ଲାଗୁ ଥାଏ

    ଦରଦୀ ବନ୍ଧୁଟିଏ ସିଏ l