ବଳି ନୁହଁ ବଳୀଦାନ

ଏକ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସନ୍ତାନ ଯେ ଆମେ 

                 ସର୍ବେ ଏକ କୁଟୁମ୍ବର ସଭ୍ୟ 

ପଞ୍ଚ ମହାଭୁତ କାୟାଟି ଆମର 

                ଯହିଁ ଆତ୍ମାରାମ ଟି ସୁଲଭ୍ୟ ।

ଈଶ୍ୱର ଈଶ୍ୱରୀ ଅଭେଦ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗ

              ଜଣେ ପିତା ହେଲେ ଆନେ ମାତା 

ତାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିର ତାଙ୍କୁ ପଦାର୍ଥ ବିତରି 

             ଆମ୍ଭେ ବୋଲାଉ ନିର୍ଲଜେ ଦାତା ।

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ସୁସ୍ଥ ଶରୀର ଦେଇକି 

                  ଦିଏ କର୍ମ ଅନୁଯାୟୀ ଫଳ 

ସୁକର୍ମ କରିଲେ ଅମୃତ ଲଭଇ 

              ପ୍ରାଣୀ ଦୁଷ୍କର୍ମେ ଲଭେ କୁଫଳ ।

ଯେଉଁ ମାତା ସର୍ବ ପୁତ୍ରର ଜନନୀ 

                କଣ ଧ୍ବଂସି ପାରେ ତାର ସୁତ 

ଏକକୁ ରକ୍ଷିବା ପାଇଁକି ଆନେକୁ 

                କେବେ କରିପାରିବକି ହତ ।

ପଞ୍ଚ ମନ ମଧ୍ୟେ ସୁମନ ସମର୍ପି 

                  କଲେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କର ଭକତି 

ସର୍ବ ଦେବାଦେବୀ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଅନ୍ତି 

                ନାହିଁ ଗାଇବାର କ୍ଳିଷ୍ଟ ସ୍ତୁତି ।

ବାସୁଦେବମୟ ସସାଗରା ଧରା 

                 ସର୍ବେ ଏକ ପରମାତ୍ମା ବଂଶ 

ଜୀବନ ଯା ଅଛି ବୋଲାଏ ଜୀବତ୍ମା 

              ସେ ପଶୁ ହେଉକି ନର ଅଂଶ ।

ବସ୍ତୁବାଦୀ ସାଜି ସ୍ୱାର୍ଥ ପୂର୍ତ୍ତି ପାଇଁ 

                 ଭାଇ ଭାଇକୁ ଦେଉଛି ବଳି 

ଅଜ୍ଞାନ ପାମର ଭକତି ନଜାଣେ 

              ମୂର୍ଖ ପଶୁରକ୍ତେ ପୂଜୁଛି କାଳୀ ।

ଦୁନିଆଁ ଜାଣିଛି ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ 

                   ସଦା ଧର୍ମର ହୁଅଇ ଜୟ

ପଶୁବଳୀ ଦେଇ ଦେବେ ପୂଜିଲେ ହେଁ  

                  ହୁଏ ଅଧର୍ମର ପରାଜୟ ।

ତୁମ୍ଭ କଲା କର୍ମେ ନିରୀହ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ

               ତିଳେ ନାହିଁଟି ଯେ ପ୍ରୟୋଜନ 

ନିଜ ଇଚ୍ଛାପୂର୍ତ୍ତି ପାଇଁକି ଅଯଥା 

                 ଭାଇ ନକର ପଶୁ ହନନ ।

ଗୀତାଗ୍ରନ୍ଥେ ସ୍ୱୟଂ ମାତା କହିଛନ୍ତି 

                ଅଟେ ଜୀବ ହତ୍ୟା ମହାପାପ 

ନିର୍ଦେଶକ ସଙ୍ଗେ ହତ୍ୟାକାରୀ ଟିକୁ 

               ପୁଣି ଭକ୍ଷକକୁ ଲାଗେ ପାପ ।

ହେ ପଣ୍ଡିତଜନେ ସମୀକ୍ଷା କର ହେ 

                ଯେବେ ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ ମତ ଦିଅ 

ହିଂସା ଆଚରିଣ ଜୀବେ ଦୁଃଖଦେବା 

               ଏ କଣ ଧାର୍ମିକ ନୀତିଟି କୁହ ।

ସର୍ବ ଶାସ୍ତ୍ରେ ଲେଖା ଶାନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା 

                 ଅଟେ ଅହିଂସା ପରମ ଧର୍ମ 

ନିଜେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଅନ୍ୟକୁ ହାଣିବା 

                 ତବ ଏକି ମାନବୀୟ କର୍ମ ।

ଦମ୍ଭ ଅଛି ଯଦି ନିରୀହେ ନହାଣି 

                 ଦେଶ ଶତ୍ରୁଙ୍କୁ ଦିଅହେ ଜାଳି 

ଦେଶ ମାତୃକାର ପଦ ଧୌତ କର 

                ନିଜ ଶରୀରୁ ରୁଧିର ଢ଼ାଳି ।