ବିକଳାଙ୍ଗ

ଭଗବାନ ଜାଣି ଜାଣି

ବିକଳାଙ୍ଗ ମୁଁ

ଯୌବନର ହତାଶ ନିଆଁରେ

ଜଳି ଜଳି କରେ

ବ୍ୟଭିଚାର / ଅତ୍ୟାଚାର

ତେବେ ମଧ୍ୟ ଭାଙ୍ଗେ ନା 

ମୋ ମନର ଜିଜ୍ଞାସା ।

ଭୁଲ ପଥେ ଯାଇ ଯାଇ

ପଙ୍ଗୁ ମୁହିଁ

ପଥ ର ଭିକାରି

ହାତ ପାତି ମାଗିବା ଅଭ୍ୟାସ

ଯାହାର ଖାଏ ନୂଣ

ତାର କରେ ସର୍ବନାଶ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଗେ ଭଦ୍ରଲୋକ

ଗୋଡ ଚଟା ବୁଦ୍ଧି ମୋର

ତଥାପି

ମୁଁ କରେ ଅତ୍ୟାଚାର

ସବୁବେଳେ 

ହିଂସା ମନୋଭାବ ମୋର 

ପର ହିଂସା ପରଶ୍ରୀ କାତରତା

ପର ଦ୍ରବ୍ୟ ଦେଖି ।

ସହି ପାରେନାହିଁ

ଅନ୍ୟ ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ ଦେଖି

ଧୋକା ଦିଏ 

ବନ୍ଧୁ ଭାବ ସୃଷ୍ଟି କରି କରି

ପଦାରେ / ସମାଜରେ

ହଟହଟା କରି ପଦା ପକା କରେ

ଏହାହିଁ ମୋର ବିକଳାଙ୍ଗ ଦୋଷ

ବାମନ ହୋଇ ହାତ ବଢାଏ

ଚନ୍ଦ୍ର ପାଇବା ଆଶାରେ ।