ଅନନ୍ତ ପ୍ରେମ

ଜୀବନର ସବୁ କଥା କହି ହୁଏନି ବୋଲି 

ଗୋଳେଇ ଘାଣ୍ଟି ହୁଏ

ସବୁ କଥା ସହି ହୁଏନି

ଆତ୍ମାଟା କୁରୁଳି ଉଠେ

ଅନେକ କଥା ବୁଝି ହୁଏନି

ମନଟା ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହୁଏ

ଅନେକ ଇସାରା ଜାଣି ହୁଏନି

ତୁମ ଘର ଚାରିପାଖେ

ପଇଁତରା ମାରେ ।

ମଣିଷର ଇଚ୍ଛା

ଆଉ ଦଇବର ପବନ

ଉଡିଯାଏ ଅନନ୍ତ ଗଗନେ

ଧରି ହୁଏନାହିଁ ବୋଲି

ସେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ ଏ ଆକାଶ ।

କିନ୍ତୁ

କହିବା ଆଉ ଭାବିବା

ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇଟି ପାର୍ଶ୍ୱ

ସହିବା ଆଉ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହେବା

ହୃଦୟ ଯାତନା

ପଇଁତରା ମାରିବା ଏକ

ବିଶ୍ୱାସର ଅତୁଟ ବନ୍ଧନ ।

ଭାବନାର ଶେଷ ହୀନ ଇଚ୍ଛାରେ

ଝଡ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ

ହୃଦୟର ପ୍ରତିଟି ଗଳିରେ

ଛାତିଟା ଥରି ଉଠେ

ଅଜଣା ଅକୁହା କମ୍ପନରେ

ହିଆ ଦୋହଲିଯାଏ

କାହାର ଅଦୃଶ୍ୟ କରାଘାତରେ ।

ମନ ଦୃଢ଼ୀକରଣରେ

ବହୁ ଦିନର ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ଆଶା

ଖୋଲାଖୋଲି କହିବାର ପ୍ରତିଜ୍ଞା

ସେମିତି ଧିମେଇ ଯାଏ

ନିଶ୍ଚେତ ହୋଇଯାଏ

ତୁମକୁ କହି ପାରେନାହିଁ ବୋଲି

ଆଜି ମୋର ଏମିତି ଅବସ୍ଥା

ତୁମେ ବୁଝି ପାରନି ବୋଲି

ତୁମର ନିଶ୍ଚଳେ

ମୁଁ ଆଜି ପାଗଳ ଭଲି

ଖୋଜୁଛି ଶୂନ୍ୟତା ।

ତଥାପି

ଭଲପାଏ ତୁମର ସେ ଅଜ୍ଞତା

ସ୍ନେହ କରେ

ପ୍ରେମ କରେ

ଜାବୁଡ଼ି ଧରେ

ନିଶାର୍ଦ୍ଧ ରାତ୍ରୀରେ

ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖେ ଦିନ ଦ୍ୱିପହରେ

ନ ଥାଏ ମୋ କିଛି ଆବିଳତା ।