ଭ୍ରାନ୍ତ ନୀତିକୁ ମାର୍ଜିତ ନକରି

ଜୀବନରେ ପ୍ରତି ସ୍ତରରେ ମଣିଷକୁ ଦେବାକୁ 

ହୋଇଥାଏ ପରୀକ୍ଷା,

ପାସ ଫେଲ, ହସ ଖୁସିରେ କଟେ, ସଂସାର 

ଛାଡିବାକୁ କରିନେକି ସମୟର ପ୍ରତୀକ୍ଷା ?

ଜ୍ଞାନଶାସ୍ତ୍ର ପାଠକରି, ସାରତତ୍ତ୍ୱକୁ ପାଳିଲେ,

କର୍ମବୀର ପାସ ହୁଏ ପରୀକ୍ଷାରେ

ଧର୍ମକୁ ଆଖିଠାର ମାରି, ସଭିଁକୁ ଠକି କିଏ

ହୋଇଛିକି ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ପରୀକ୍ଷାରେ ?

ଖଳ ଲୋକ ସାଥେ ମିଶି ହରାଇଲେ ନିଜର 

ଗାରିମା, ବିବେକ ଓ ଜ୍ଞାନ

ମହାଭାରତର ଚିରଞ୍ଜିବୀ ଅଶ୍ବସ୍ଥମା ଭଳି 

ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟପୂର୍ଣ ହୁଏନିକି ଜୀବନ ?

ବାହୁବଳେ ଅବା ମିଛର ପାହାଡେ, ରାଜା ବସି

ସିଂହାସନେ, ଅନ୍ୟାୟ କରିବ ଯଦି

କୁହ ତୁମେ ସବୁ ମୋର ଭଉଣୀ ଭାଇ ବେସରମ 

ଲୋକର କିଏ ହେବ ପ୍ରତିବାଦୀ ?

ଚାଟୁକାର ଯିଏ, ଅଭ୍ୟାସ ତାହାର, ଉପର ମନରେ

ପ୍ରଶସ୍ତି କରନ୍ତି ଓ କରିବେ ଗାନ

କେଉଁ ମଣିଷକି ତାର ହୃଦୟ ଭିତରୁ ସତରେ ଦେବ 

ତାକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ସମ୍ମାନ ?

ହରଷେ ଶୁଦ୍ଧ ଚିତ୍ତେ ଭାବ, ଲୋକ ଦୌଡ଼ି ଦୌଡ଼ି 

ଗୋଡ଼ରୁ ଚପଲ ଛିଣ୍ଡେ ତଳୁ ଉପର ଧାଇଁ ଧାଇଁ

ଏ କି ଲୋକତନ୍ତ୍ର, ଯେଉଁଠି ଆମେ ପ୍ରଶାସକଂକୁ ସାର 

ସାର୍, ବାବୁ ବାବୁ ଡାକୁ ଥାଇ ?

ଏ ସାାଜିକ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ, ଦୁଃସ୍ଥ ଅସହାୟ ଭୋକିଲା 

ପେଟକୁ କାହାର ତ ନାହିଁ ନଜର

ଏକି ସମାଜବାଦ, ନପାଇବା ଲୋକ ନେଉଛି ସୁବିଧା

କି ଭୋଅଟ ରାଜନୀତି ଆମର ?

ସ୍ଵାଧୀନତା ପାଇଛେ ଆମେ, ନାରୀ ସୁରକ୍ଷା ନାରା,

ବେଟୀ ବଚାଓ ତ ଡାକ ଦିଏ

ଶାସନ କ୍ଷମତାରେ ଥାଇ, ଶିଶୁ କନ୍ୟାର ଧର୍ଷଣ, 

ନାରୀ ସମ୍ମାନ ମୂଲ୍ୟବୋଧ କି ଇଏ ?

କଳ୍ପନା ନଗ୍ନରୂପୀ ଆଚ୍ଛାଦିତା ନାରୀ ମୂର୍ତ୍ତି ପବିତ୍ର

ମନ୍ଦିର ଭିତରେ ଶୋଭା ପାଏ 

ଏ କଅଣ ସତରେ ଆଧୁନିକ ରୀତି, ବିକୃତ ପ୍ରକୃତି,

କୁହ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ ଅନୁକରଣଟିଏ ?

ଏଠି ମରିବା ଲୋକର ନାଁ ବି. ପି.ଏଲରେ ଗଡୁଛି, 

ତାହାର ଭୂତ ମଧ୍ୟ ଭତ୍ତା ନେଉଛି 

କୁହ କିଏ ଭାଇ ଏହିପରି ଦୁର୍ନୀତି କେଉଁ ପାଶ୍ଚାତ୍ୟ 

ଦେଶରେ ଦେଖା ଯାଉଛି ?

ଯଦି ଜଣେ ମୁକ୍ତ ହେବ ପାପରୁ ମନ୍ଦିର ପ୍ରବେଶେ

ଅବା ଗାଧେଇଲେ ଗଂଗାରେ 

ସଦାଚାର ଶାଳୀନତା ଭକ୍ତିଭାବ କିଭଳି ଦେଖାଦେବ 

ଏବଂ କଳଙ୍କିତ ଆଚରଣ ଦୂର ହୋଇବରେ ?

କରି ଚର୍ଚ୍ଚା ଆମ ସଂସ୍କୃତି ମହାନ୍, ଆମେ ତ କରିବା 

ଗରବ ଆମ ସଂସ୍କୃତି, ଏ କିଛି ନୁଆ ନୁହେଁରେ

ଅହଂକାରେ ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ ସମାଜର ଭ୍ରାନ୍ତ ନୀତି ନିୟମକୁ

ମାର୍ଜିତ ନକରି କେଉଁ ସମାଜ ସଭ୍ୟ ହୋଇଛିରେ ?