ଭୋକସହ ମୁହାଁମୁହିଁ

ଖାଇବାକୁ ଘରେ ନାହିଁକିଛି ବୋଲି

ମନ କରନାହିଁ ଉଣା

ଖଟି ଖଟି ଯାକୁ ମଣିଷ କରିଛୁ

ସେ ପରା ତୋ ପୁଅ କୁନା I

ଜାଣିନୁ କି ସିଏ ବଡ ଅଫିସର

ରହୁଛି ବଡ ସହରେ

ପୁଅ ବୋହୂ ଦୁହେଁ ଚାକିରି କରନ୍ତି

ରହୁଛନ୍ତି କୋଠାଘରେ I

ନିତି ମାଛ ମାଂସ ନହେଲେ ତାଙ୍କର

ପାଟିକୁ ଯାଏନା ହାତ

ଏଠି ସିନା ଆମେ ଆଠଦିନ ହେଲା

ଦେଖିନେ ମୁଠାଏ ଭାତ I

ବଳ ନାହିଁ ଆଉ ଖଟିବା ପାଇଁକି

ଲାଗି ପାରୁନାହିଁ ମୂଲ

ହେଲେ କଣ ଏଇ ଅଲକ୍ଷଣା ଭୋକ

ମାନୁଛି ଆମର ବୋଲ I

ଘରେ ନାହିଁବୋଲି ଚାଉଳ ମୁଠାଏ

ଜଳୁନାହିଁ ଆମ ଚୁଲି

ପାଣିରେ ଭାସୁଛି ଘରଟି ଆମର

ଛପର ହୋଇନି ବୋଲି I

ପିଲେ କରିଥିଲେ ତଅପୋଇ ଓଷା

ଭୋଗ ମୁଠେ ଦେଲେ ମୋତେ

ସେଇଆକୁ ଖାଇ ଆନନ୍ଦ ମନରେ

ପାଣି ପିଇଦେ' ପେଟେ I

ଯେତେଦିନ ଯାଏ ବଞ୍ଚି ରହିଥିବା

ଏଇମିତି ଚଳିଯିବା

ଭୋକିଲା ପେଟରେ ପୁଅବୋହୂଙ୍କର

ସର୍ବସୁଖ ମନାସିବା I

ମନ କରନାହିଁ ଉଣା କୁନାବୋଉ

ଆଖିରୁ ଝରାନା ଲୁହ

ଏଇମିତି ଆମେ ବଞ୍ଚି ରହିଯିବା

ଯେତେଦିନ ଥିବ ଦେହ I