ଭୋକ ଲାଗିଲାଣି ଭାରି

ଇସ୍ କି ସୁନ୍ଦର ଫଳ ଗଛଟାଏ

କେତେ ରଙ୍ଗ ଭରା ପତ୍ର,

ଭୋକରେ ଜଳୁଛି ପେଟ ଚଳିବାକୁ

ଶକ୍ତି ନାହିଁ ତିଳେ ମାତ୍ର ।

ମହମହ ଖାଲି ବାସି ଯାଉଅଛି

ଖାଆନ୍ତି ଗୁଣ୍ଡୁଚି ଡେଇଁ,

ପକ୍ଷୀମାନେ ଶାଖା ପରେ ଭୁଞ୍ଜୁଛନ୍ତି

ବିଷାକ୍ତ ଫଳ ଏ ନାହିଁ ।

ମୂଳରେ ହରିଣ ଘାସ ଚରୁଛନ୍ତି

ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତି କିଏ,

ଅନ୍ୟ ପ୍ରାନ୍ତରକୁ ଯାତ୍ରା କରୁ କରୁ

ପଥ ଭୁଲି ଗଲି ହାଏ ।

ବନ ମଧ୍ୟେ ଏବେ ଘୂରି ବୁଲୁଅଛି

ଭୋକ ଲାଗିଲାଣି ଭାରି,

ଯାଏ ଗୋଟା କେତେ ଫଳ ଖାଏ ଏଠୁଁ

ଏ ବୃକ୍ଷରେ ଚଢ଼ି କରି ।

ଶାଖା ପରେ ଥାଇ ଦୂରେ ନିରେଖିବି

ବାହୁଡ଼ିବା ମାର୍ଗ କେଣେ,

ଯାତ୍ରା ନିରାପଦ ହୋଇଯା'ନ୍ତା ଯେବେ

ମିଳନ୍ତେ ପଥିକ ଜଣେ ।