ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

ଭକତ ଅଧୀନ ଜଗତ କରତା

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ଚିରନ୍ତନ

ସତ୍ୟଯୁଗ ଠାରୁ ଚଳି ଆସିଅଛି

ଅପଯ୍ୟ।ପ୍ତ ତା' ପ୍ରମାଣ ।

ନୃସିଂହ ପୁରାଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛି

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଗାଥା

ଅସୁର ସନ୍ତାନ ସେଇ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ

ନାନା ମତେ ତା ର ପିତା ।

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଓ ପୀଡା ସଙ୍କଟ ଓ ବ୍ରିଡା

ଦିଆଇଣ ଥିଲା ତାକୁ

ହେଲେ ବି କେଉଁଠି ନ ହୋଇଲା କ୍ଷତି

ପ୍ରଭୁ କୃପା ରେ ଭକ୍ତ କୁ ।

ନ ବ।ଧଇ କାହିଁ ପୀଡା ଯେ କିଛି ହିଁ 

ଭକତେ ଘଣ୍ଟ ଘୋଡାଇ

ରଖି ଥାଆନ୍ତି ସେ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର

ସବୁ ବାଧା କୁ ଦୂରାଇ ।

ପଚାରିଲା ଶେଷ ସମୟେ ରାକ୍ଷସ

କାହିଁ ତୋର ନାରାୟଣ

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ  କହଇ ବୁଝାଇ

ଭାବେ ଭବ ବିଦ୍ୟମାନ ।

ଭାବ ରେ ଭଜିଲେ ଭକତେ ସେ ମିଳେ

 ଆଚମ୍ବିତ ଅଟେ ଅତି

ଚମତ୍କାର ଭାବ ଭକ୍ତି ର ମହିମା

ଭକ୍ତ ଜନେ ହିଁ ଜାଣନ୍ତି ।

ଭକତ ଙ୍କ କରେ  ଅସାଧ୍ୟ ମହୀରେ

ଅଛି କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ଅବା

ଭାବ ଆଉ ଭକ୍ତି ଘେନି ଭଜି ତାଙ୍କୁ

କରନ୍ତି ଭକତେ ସେବା ।

ଭାବ ଓ ପ୍ରତ୍ୟୟ ଘେନି ଅହରହ

ଫଳ କରନ୍ତି ପ୍ର।ପତ

ଗଭୀର ଭକ୍ତିର ସହିତ ରେ ଖୋଜ

ମିଳିବେ ପ୍ରଭୁ ତୁରିଟ ।

ପୁତ୍ର କୁ ପଚାରେ କହ ରେ କୁମର

ଏ ଖମ୍ବେ ଅଛି କି ହରି

ପୁତ୍ର କହେ ଅଛି ଭକ୍ତି ଯଦି ଅଛି

ଭକ୍ତେ ମିଳନ୍ତି ଶ୍ରୀହରି ।

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ବଚନେ ତା' ହୃଦ 

ପ୍ରଚଣ୍ଡ କ୍ରୋଧ ରେ ଜଳି

 ଉଠିବା ରୁ କରେ ଗଦା  ପ୍ରହାର ରେ

ଖମ୍ବ ଚୂର୍ଣିଭୁତ କରି ।

ଦେବାରୁ ସହସା  ନୃସିଂହ ବାହାର

ହୋଇ ତାକୁ ଭିଡ଼ିଧରି

କୋଳ ରେ ଶୋଆଇ କରରୋହେ ନାଭି

ପକାଇଲେ ବେଗେ ଚିରି ।

ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଗାଥା ଯେ ଅପାର

ଭକ୍ତି ଭାବ ନିଦର୍ଶନ

ଧାରଣ କରିଣ ପ୍ରଚଳିତ ଅଛି

ଏ ଭାରତେ ଚିର ଦିନ ।