ଭିନ୍ନ ରୂପରେ ଜୀବନ

ଜୀବନଟା ଅଟେ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ନଈ

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ର ରୂପା ଜହ୍ନ

ଯେତେ ବି ପାଖରୁ ଦେଖିଲେ ତାହାକୁ

ସେତେ ଲାଗିବ ନୂତନ ।

କେବେ ଜୀବନଟା ଦୋଛକି ରାସ୍ତାଟେ

କେବେ ପୁଣି ଥୁଣ୍ଟା ଗଛ

କେବେ ପୁଣି ହୁଏ ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ

କେବେ ଡହ ଡହ ବଇଶାଖ ।

କେବେ ଲାଗେ ପୁଣି ଅବୁଝା କବିତା

ଛନ୍ଦ ରାଗ କିଛି ନାହିଁ

କେବେ ପୁଣି ଲାଗେ ମାଟିର କଣ୍ଢେଇ

ମାଟିରେ ମିଶିବ ଯାଇ ।

ଜୀବନଟା ପୁଣି ନାଆ ଟିଏ ପରି

ଆନନ୍ଦେ ଖେଳେ ଲହଡି

ଦୋଛକିରେ ଯଦି ହୁଏ ବାଟ ବଣା

ଅବେଳରେ ଯାଏ ବୁଡି ।

ଜୀବନ ନାଆରେ ନାଉରୀ ଅଦୃଶ୍ୟ

କାତ ବି ଅଦୃଶ୍ୟ ତାର

ଦୋଛକିରେ ପଡି ବାଟ ଭୁଲ ନାହିଁ

ବାହାରିବା ଉପାୟଟା ଚିନ୍ତାକର ।