କାଠ କଣ୍ଢେଇ

ନିଜ ଶରୀରର ବିନ୍ଧାଣି ତୁହିରେ

ତୁହି ମୋ କଳା ଠାକୁର

କାଠ କଣ୍ଢେଇ ଟି ଦେହଟି ତୋହର

ମୁଖେ ନାଲି ହସଧାର ।

ଅପରୂପ ତୋର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ର କଳା

ଆଖି କେବେ ଫେରେ ନାହିଁ

ଯେତେ ଦେଖିଲେବି କଳା ମୁହଁକୁ ତୋ

ତୃଷ୍ଣା କେବେ ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ ।

ଚକା ଚକା ଆଖି କାଠ କଣ୍ଢେଇଟେ

ନିର୍ଲିପ୍ତ ତୋର ଚାହାଣୀ

କେ କରି ପାରିବ ତୋର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି

ନିଜେ ହେଲୁ ନିଜ ବିନ୍ଧାଣି ।

କାଳିଆ ମୁହଁରେ ନାଲି ହସଧାରେ

ଭାରି ଲାଗେ ମନଲୋଭା

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ବସି ଥାଉ ସଦା

ବଢାଇ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଶୋଭା ।

ଭୂଜକୁ ଏମିତି ଗଢି ତୁ ଦେଇଛୁ

କୋଳେଇ ନେବୁ ଭକତେ

ତୋ'ପରି କାଠ କଣ୍ଢେଇଟେ କହ

ଦେଖିଛି କିଏ ଜଗତେ !

ବରଷକ ବାରମାସ ଲୀଳା ତୋର

ଦେଖେ ଏ ସାରା ସଂସାର

କାହାକୁ ହସାଉ କାହାକୁ କନ୍ଦାଉଁ

କି ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା ତୋହର ।।