ଭିଜାମାଟି

ଭିଜା ମାଟିର              ବାସ୍ନା ବିଭୋର

             ପୁଲକିତ ତନୁମନ,

ଗାଏ ସଙ୍ଗୀତ               ଭରି ମୂର୍ଚ୍ଛନା

            ମନେ ଭରି ଜାଗରଣ ।

ବର୍ଷାର ଛିଟା                 କାକର ବିନ୍ଦୁ

           ଅଶାନ୍ତ ନିଦାଘ ଦାଉ,

ପଳାଶ ଫୁଲ                 ରକ୍ତିମ ଆଭା

         ଅବା କୋଇଲିର କୁହୁ ।

ସନ୍ଧ୍ୟା ବିତାନେ               ରଜନୀ ଗନ୍ଧା

          ଶେଫାଳି ଫୁଲର ବାସ, 

ଗୋଧୂଳି ଗୋଠ              ଠାକୁର ପୀଠ

           ଶିଶୁ ର ଦୋରଟି ହସ ।

ସବୁଠି ଦେଖ                   ସେ ଅନୁଭବ

            ଆପଣାର ଅନୁରାଗ,

ଭିଜା ମାଟିର                 ଆଦରେ ଥାଏ

            ବଞ୍ଚିବାର ବଇଭବ ।

ମୋହିତ ଆଜି                  କବି ପରାଣ

          ଗାଏ ଭିଜାମାଟି ଗୀତ,

ପୁଲକ ଭରେ                  ପ୍ରତି ଅନ୍ତରେ

          ମାଁ ମାଟି ମଣିଷ ସତ ।

ସତ୍ଯ ଯେ ଶିବ                 ସୁନ୍ଦର ସମ

            ପ୍ରୀତି ମୂର୍ଚ୍ଛନା ଗାଇ,

ଭିଜା ମାଟିରେ                ଭିଜିବା ଚାଲ

            ଅତୀତ ଭୁଲି ଯାଇ ।