ଭଗ୍ନ ସହର

ଯୌବନରୁ ସାଇତି ରଖିଥିବା ସ୍ମୃତି ସବୁ 

କେତେ ତୋଳି ଥିଲା ସ୍ୱପ୍ନର ସହର, 

ସବୁ ସୁଖ ଦୁଃଖର କାହାଣୀରେ 

କେତେ ରଚିଥିଲା ପୁସ୍ତକ ଗଳ୍ପର ,

ମିଛି ମିଛିକା ବୋହୂଚୋରି ଖେଳରେ 

କେତେ କଳ୍ପନାରେ ତୁମେ ଥିଲ ବର,ମାତ୍ର, 

ବାସ୍ତବତା ର ରୂପ ରେଖରେ ଉଭେଇ ଗଲା 

ସେ ସାଧା କାଗଜରେ ଅଙ୍କିତ ପ୍ରେମ ଚିତ୍ର,

ଧୋଇ ହୋଇଗଲା ସ୍ୱପ୍ନ ସାଗର କୂଳରେ 

ତୋଳିଥିବା ସେହି ବାଲିଘର, 

ହଁ ପାଣି ଫୋଟକା ଭଳି ଫାଟିଗଲା

ଏକ ଅନୁଭବ ର ସହର।