ନନ୍ଦରାଜାର ଟିକି ପିଲା

ହେଲାଣି ସେ ଦିବାକରଙ୍କ 

ଘର ଲେଉଟା ବେଳ  

ଝାପ୍ସା ପଡ଼ିଲାଣି ସୂରୁଯ

ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆର ଶାଳ 

ବସା କୁ ବାହୁଡ଼ିଗଲେଣି 

ପଶୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କ ମେଳ  

ଧିମେଇଁ ଗଲାଣି ଧନରେ 

ତୁମ ବଂଶୀର ସ୍ୱର  

କାହିଁ ଗଲୁ କଳା କାହ୍ନୁରେ

ହେ ମୋ ହୃଦ ଚନ୍ଦନ  

ବେଳ ବୁଡି ସଞ୍ଜ ଅଇଲା 

ହେ ମୋ ରଂକୁଣି ଧନ  

ଦହି ଦୁଗ୍ଧ ସର ଲବଣି 

ରଖିଅଛି ସାଇତି  

ସତ୍ୱର ଲେଉଟ ଶ୍ୟାମରେ 

ବେଳ ଗଡି ଗଲାଟି  

ନନ୍ଦ ବାଳା ଗଳା ମାଳି ମୋ 

ତୁ ମୋ ନୟନ ତାରା  

ଅନ୍ଧ ଲଉଡ଼ି ତୁ ମୋହର

ହେ ମୋ ସୁଖ ପସରା  

ମା' ଡାକ ଶୁଣି ଯେ କର୍ଣ୍ଣ ମୋ

ହୋଇ ପାଗଳି ପ୍ରାୟ  

ଖୋଜି ବୁଲେ ଗୋପ ପୁରେ ଗୋ

ପାଇ ପୁତ୍ରର ମୋହ।