ଭଦ୍ରମୁଖା

ଭଦ୍ରମୁଖା ତଳେ ଅଭଦ୍ର ବୁଲନ୍ତି,

ଦୁନିଆକୁ ଧର୍ମ ବାଣୀତ ଶୁଣାନ୍ତି ।

ପର ଧନ ପର ନାରୀରେ ଯା ଆଖି,

ଅନ୍ୟର ତିଅଣେ ଆଖି ଯାଏ ତାଙ୍କ ଲାଖି ।

କାମ ଥିଲେ କରନ୍ତି ମୋର ମୋର,

କାମ ସରିଗଲେ ନୁହନ୍ତି ସେ କାହାର ।

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ଦେଖୁଥିବେ ନିତି,

ପାପ କାମ କରି ବୋଲାନ୍ତି କେତେ ଯେ ସତୀ ।

ପର ଚର୍ଚା ପରର ଯେତେ ଅମଙ୍ଗଳ ଲାଗି,

ଦୁନିଆ ଯାକର କୁସଙ୍ଗୀଙ୍କୁ ମେଳାନ୍ତି ଡାକି ।

ମିଶୁ ଲୋକଙ୍କର ଦେହ ଏ ଦେଶ ମାଟିରେ,

ଧନ ପାଇଁ ଚଢ଼ିଯିବେ ଏମାନେ ତାଙ୍କରି ପିଠିରେ ।

ଠାକୁର ବାକୁର ସବୁଙ୍କୁ ପକଟରେ ଧରି,

ପର ଲାଗି ଗାତ ଖୋଲିବାକୁ ବୁଲନ୍ତି ଘିରି ଘିରି ।

ଭଦ୍ର ଲୋକଟିଏ ଏଠି ନିତି ଉପେକ୍ଷିତ ହୁଏ,

ଅଧର୍ମୀ କିନ୍ତୁ ଯଶ ସଂମ୍ମାନ ଅନେକ ଯେ ପାଏ ।