ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗେ

ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଜନମି ସନ୍ତାନ

ହୁଏ ଯେବେ ଅବହେଳା

ଉପଯୁକ୍ତ ଯତ୍ନ ଖାଦ୍ୟର ଅଭାବେ

ପଡେ ଦେହ ମୁଁହ କଳା ।

ହାଡ଼ ଓ ପିଞ୍ଜରା ଗଣି ହୋଇଯାଏ

ଆଖି ପଶେ କୋରଡରେ

ଫୁଲିଯାଏ ପେଟ ଅପପୁଷ୍ଟି ରୋଗେ

କାନ୍ଦେ ଡହଳ ବିକଳେ ।

ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଲଭି ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା

ବୁଲିଲେ ବେକାର ଯୁବା

ଦୂର ପ୍ରବାସରେ ଖଟିଲେ ଦାଦନ

ଛାଡି ମାଟି ମୋହ ମାୟା ।

ଚାଷ ଜମି ସବୁ ପକାଇ ପଡିଆ

କୃଷକ କୃଷି ବିମୁଖ

ଘରେ ଉପବାସେ ସଢ଼େ ପରିବାର

ବୋତଲ ଟେକେ ମଦ୍ୟପ ।

ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗେ ଆଚାର ବିଚାରେ

ନ ରହିଲେ ତାଳମେଳ

ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କେ ନଥିଲେ ବିଶ୍ୱାସ

ମନୁଷ୍ୟ ନୀଚ୍ଚ ବର୍ବର ।

ଛତୁ ପରି ଫୁଟେ ସ୍କୁଲ ଓ କଲେଜ

ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ଦିଶା ହୀନ

ଗୁଣାତ୍ମକ ମାନ ନୈତିକ ଆଦର୍ଶ

ଅବକ୍ଷୟ ଦିନୁଦିନ ।

ଅଭାବ କଷଣ ହେଉନାହିଁ ଦୂର

ବଢୁଛି ଗଣ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ

ଲାଞ୍ଚ ଜମାଖୋରୀ ଶୋଷଣ ତୋଷଣେ

ମାଲାମାଲ ଟାଉଟର ।

ଆକାଶ କଇଆଁ ଆତ୍ମ ନିର୍ଭରତା

ମୈ।ଳିକ ସ୍ୱଅଧିକାର

ହୀନିମାନେ ବଞ୍ଚେ ଜନ ସାଧାରଣ

କପାଳେ ମାରଇ କର ।

କର୍ମ ନିପୁଣତା କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ନିଷ୍ଠା

ଆଦର୍ଶ ଶୃଙ୍ଖଳା ବୋଧ

ତ୍ୱରାନ୍ୱିତ କରେ ଜାତୀୟ ପ୍ରଗତି

ଅଭାବେ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଭୋଗ ।

ଜାତୀୟ ସଂହତି ସାହିତ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି

ମୂଲ୍ୟବୋଧ ମାନବତା

ଜାଗରିତ ହେଉ ପ୍ରତିଟି ପରାଣେ

ସମାଜ ସଚେତନତା ।