ଭାଙ୍ଗିଲେ ଗୃହ ବୈକୁଣ୍ଠ

"ଘରଣୀ ଅସୁନ୍ଦର ବୋଲି ତୋତେ 

ମାଡୁଛିକି ଲାଜ

ମାତ୍ର ଯେବେ ଗୁଣ ଅଛି ରୂପରେ କି 

କାର୍ଯ୍ୟ" ।

ମନରେ ନାହିଁକି ଫକିର ମୋହନଂକର 

ଏ ଅମର ବାଣୀ

ଭାଙ୍ଗୁଛ ଗୃହକୁ ନାକଟେକା ମୁହଁମୋଡା,

କର କେତେ ଟିପ୍ପଣୀ ।

କଅଣ ପାଇବ କୁହ କହି ବ୍ୟଙ୍ଗକଥା 

ପୁଣି ମୁହଁମୋଡା

ଫୁସୁରୁ ଫାସର, କାନରେ ଅଧର କୁବାକ୍ୟ 

ଅବାକ୍ୟ ଫୋଡା।

 

ଚରିତ୍ର ଥରେ ନଷ୍ଟ ହେଲେ ଆଉ କେବେ

 ଫେରେ ନାହିଁ

ମନକୁ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ପରିବର୍ତ୍ତନ 

ତ ହୁଏ ନାହିଁ ।

ସ୍ୱର୍ଗ ପରି ଘରକୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲେ ସମସ୍ତେ 

ଭୋଗନ୍ତି କଷ୍ଟ

ଜୀବନ ସାରା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗିବ ଭାଙ୍ଗିଲେ 

ଗୃହ ବୈକୁଣ୍ଠ ।

ସଭିଏଁଟି ବୋଲାଇବେ ଭଦ୍ର, ତୁମେ ଏକା 

ଅଭଦ୍ର ଓ ସଂସାର ଦ୍ରୋହୀ, 

ମନର ଦୁଶ୍ଚିନ୍ତା ନଦେବ ରଖେଇ, ଥୁଆଇ, 

ଖୁଆଇ, ପିଆଇ, ଶାନ୍ତିରେ ରହିବ ନାହିଁ ।

ହେଜ ମନେ, ବାଟେ ଘାଟେ ଯିବା, ହେବ

ଦୁରୁହ ବ୍ୟାପାର 

ତାକୁ ସାମନା କରିବାକୁ, ସାମର୍ଥ୍ୟ ଯାହା 

ଲୋଡ଼ା, ଅଛିକି ତୁମର ।