ବେଳାଭୂମିର ଶିଳ୍ପୀଟିଏ ମୁଁ

ଭବ ପାରାପାର କୁଳ ଉପକୂଳେ

  ତଟସ୍ଥ ମୁଁ ପର୍ଯ୍ୟଟକ

ଦେଖେ ନିର୍ନିମେଷ ନୀଳିମା ଅନନ୍ତ

  ବେଳାବୁକୁ ସୁବିସ୍ତୃତ ।

ମଥାପିଟେ କୂଳେ ଉତ୍ତାଳ ଲହରୀ

  ଆସଇ ତରଙ୍ଗ ଭଟ୍ଟା

ଅବୋଧ ମୋ ମନ ଶିଶୁ କୈ।ତୁହଳେ

  ସାଉଁଟେ ରଙ୍ଗ ଶାମୁକା ।

ଦଉଡେ ଆଗକୁ  ଘୁଞ୍ଚିଆସେ ପଛେ

  ଖେଳେ ଡୁ ଡୁ ବୋହୁଚୋରୀ

ଆଙ୍କେ ପଦଚିହ୍ନ  ବାଲୁକା ଓଦାରେ

  ନାଚେ ଗାଏ ତାଳି ମାରି ।

ଆନନ୍ଦ ମଗନେ  ତୋଳେ ବାଲିଘର

   ସ୍ୱପ୍ନ ହୁଏ ଉଜାଗର

ବୋଇତ ମେଲାଇ ଯାଏ ବାଲିଦ୍ୱୀପ

  ବଣିକ ମୁଁ ସୈ।ଦାଗର ।

ଗଢେ ମୁଁ ମନ୍ଦିର  ମୋ ସ୍ୱପ୍ନମହଲ

  ମନ ମୋ ରାଜକୁମର

ଖୋଜି ବୁଲୁଥାଏ  ମନ ପ୍ରଜାପତି

  ପ୍ରିୟ ସାଥୀଟିଏ ତାର ।

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ବେଳାଭୁମି କୁଶଳୀ ଶିଳ୍ପୀ ମୁଁ

  ତୁମେ ଦାରୁ ଭବଭେଳା

ସୁଖଦୁଃଖେ ତୁମେ କେବଳ ଭରସା

  ଅକାତ ଜଳେ ଆହୁଲା ।

ଟେକି ଦୁଇହାତ  ଜଣାଏ ପ୍ରଣତି

  ସାହା ହୁଅ ବିଶ୍ୱକର୍ମା

ଅନୁକୁଳ ହେଉ  ଜୀବନର ଯାତ୍ରା

  ଉତ୍କର୍ଷୁ ଚାରୁ ସୁଷମା ।

    -------