ଅପମାନ

କହିଥାଏ କିଏ ଗଳାକୁ ଫଟାଇ

ଉଚ୍ଚଵାଚ୍ଚ ଗାଳିମନ୍ଦେ

ସହେ କିଏ ବ୍ୟଥା ହୃଦୟ ଅନ୍ତରେ

ଅପମାନେ ଜରଜରେ ।

ପ୍ରକାଶ ହୁଏନା ବାହାରକୁ ଜମା

ଅନ୍ତର ଦୁଖ ବେଦନା

ମାନ ଅଭିମାନ ଦୁଖ ଅପମାନ

ଦିଅଇ ବଡ଼ ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

କ୍ରୋଧ ବଶୀଭୂତ ଦୁର୍ଜନ ମଣିଷ

ଉଲ୍ଲଙ୍ଘଇ ଶାଳୀନତା

ଆଘାତ ଦିଅଇ ଶରୀର ମନକୁ

ମାଡ଼ ମାରି ଦିଏ ବ୍ୟଥା ।

ଦୁର୍ବଳ ଉପରେ ସବଳ କରଇ

ପାଶବିକ ଅତ୍ୟାଚାର

ଭୟ ପ୍ରଦର୍ଶନେ ଆପଣା ସ୍ୱାର୍ଥକୁ

କରଇ ବଳେ ହାସଲ ।

ପୀଡ଼ିତ ଦୁଃଖିତ ନିରୀହ ମଣିଷ

ସହିଯାଏ ଅପମାନ

କଦବା କେମିତି ବିଳମ୍ବରେ ନ୍ୟାୟ

ମିଳିଥାଏ ଆଶ୍ୱାସନ ।

ସମାଜ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଆଇନ ଶୃଙ୍ଖଳା

ହୋଇଲେ ସୁବ୍ୟବସ୍ଥିତ

ସମୁଚିତ ନ୍ୟାୟ ତ୍ୱରିତ ଭାବରେ

ପାଇବ ଅପମାନିତ ।

 -----