ଅନାଦିକ ଅଭ୍ୟ

ଯେଉଁଠି ଜନମ ସେଇ ଠି ମରଣ

  ଜୀବନ ଯାର ପୁଲକିତେ 

  ଅଜଣା ଦୁନିଆରେ ଲୋକର ଶୁଣି କି ପଛେଇବି ନାହିଁରେ ନୀତି ଦିବା ।

ମାଟି ର କାନ୍ଥ ରେ ଝୋଟି ର ଲେଖା

 କହେ ସେ ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି କଥା 

 ଜୀବନ ଯୌବନ ସରିନି କେବେ ,ଆଜି ଥିଲା ହେ ଧର।ଦାୟୀ 

  ପଶ୍ଚିମ ଦିଗରୁ ଓହରି ଜନ ମଣିଷର ଗୁଣ ଗାଏ 

 ବାର ବାଟି ଆମ ବିରର ମଥା

  ଗାଏ ସହିଦ୍ କବିର ଗାଥା ,

 ସକାଳ ହେଲେ ନିଇତି ଉଁଏ ପୂରୁବ ଦିଗେ ରବି 

 କେଡେ ସୁନ୍ଦର ଦୃଶ୍ୟ ଟି ତାର 

  ଅଭୁଲା ତାର ଛବି ।

ଚିନ୍ତା ନ କରି ଜିଂହ ଯାହାରୁ 

   ସତର୍କ ରହିବା ପାଇଁ ,

  ଜଙ୍ଗଲ ଦୃଶ୍ୟ ଭାରି ସନ୍ଦେହ 

  ପରାଣୀ ମନର ଅଭୁଲା ସେତ 

 ଯେଉଁଠି ମରଣ ସେଇ ଟି ଜନମ

   ପୁଣ୍ୟ ଯାର ପୁଲକିତ ।