ଅକୁହା କଥା

ମରମର ବ୍ୟଥା ଅନ୍ତରର କଥା

କା ଆଗେ କହି ହୁଏନା 

ମନେ ମନେ ସିନା ଗୁଣି ହେଉଥାଏ

ସେ ଯେ ଅବୁଝା ବେଦନା ।

ଅନ୍ତରେ ସାଇତା ସତେକି ଶାମୁକା

ଗରଭେ କି ମୋତିଦାନା

ଅତି ଆପଣାର ନିହାତି ନିଜର

ସେଯେ ମଧୁର ଯନ୍ତ୍ରଣା ।

ଯାହାତ ଯାଇଛି ଯାହା ମୁଁ ପାଇଛି

ତାକୁ ହରାଇବି ସିନା

ମନ ମୁଲକରେ ଶରଦ ଚନ୍ଦ୍ରର

ସୁ ଶୀତଳ ଶୁଭ୍ର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ।

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅମୂଲ୍ୟ ଅକୁହା କଥାଟି

ମଉନେ ଗୁମୁରେ ସିନା

ମନରୁ ପାଶୋର ହୁଏନା ଜମାରୁ

ବେଦବା ଭରା ଯାତନା ।

ଯାହା ପାଇଁ ମନ ବେଦନା ରେ ଭରା

ସେ ଯେ ସେତକ ବୁଝେନା 

ପ୍ରିୟତମ ଯେବେ ପ୍ରତାରଣା କରେ

କା ଆଗେ କହିବ କହନା ।

ଯା ପାଇଁ ଲଙ୍ଘିଲି ସୀମା ରେଖା ମୋର

ସେ ଯେବେ କଥା ବୁଝେନା

ନିରିଦୟ ହୋଇ ସେଇ ଯେ ଯାଇଛି

ପଛକୁ ଫେରି ଆସେନା ।

ମନକଥା ଖୋଲି କହିଦେଲେ ଥରେ

ମନଟି ହାଲୁକା ସିନା

ଏମିତି ଅକୁହା କଥାଟିଏ ଆହା

କା ଆଗେ କହିହୁଏ ନା ।

ମନକଥା ମନେ ମରେ ମୁକୁଳା ଯେ

କରି କେବେ ହୁଏନା

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅପାଶୋରା ମଧୁଭରା ସେ

ସ୍ମୃତି ଅକୁହା ଯାତନା ।