ଅଦୃଶ୍ୟ ଅବଶୋଷ

ମଥାନର ମଲାଟରେ କେଉଁଦିନୁ ମରିଗଲାଣି ଜହ୍ନ

ଏବେ ଏବେ ସନ୍ଦେହ ନେଇଛି ସନ୍ୟାସ,

ଅଳନ୍ଧୁଲଗା ଆଖିର କୋଣରେ

ବାରିହେଇପଡୁଛି ଅଦୃଶ୍ୟ ଅବଶୋଷ'ର ପଂକ୍ତି,

ତଥାପି ବି ବିଷାଦର ବୃତ୍ତ ଚାରିପାଖେ

ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଜଞ୍ଜିରକୁ ଵୋକ ଦେଇ !

କୋଳେଇ ନେଇଛି -

କେହିଜଣେ ଅଷ୍ଟମୀ ତିଥିରେ ।

ଏବେ ଭୋକରେ ଭଉଁରୀ

ଶୋଷରେ ଶୂନ୍ୟତା

ଆଉ ନିଦ୍ରାରେ ନରକ,

ଛାତିର ଛାଇରେ ଖାଲି -

ନିଛାଟିଆ ଚଇତିର ଅହରହ ଡାକ,

ବେଦନାର ବୁଭୁକ୍ଷୁ ପ୍ରାନ୍ତରେ

ଦୁଃଖଭର୍ତ୍ତି ସିନ୍ଥିର ସନ୍ତକ,

ଆଉ କେତେ ବାଟ ଅଛି କିଏ ବା କହିବ

ଫେରିବାକୁ ପଛକୁ ପଛକୁ ।

ଦେଖ, ଆକାଶରେ ଆହୁଲା ମାରୁଛି

ଉଦାସୀ ପଉଷ ସଂଜେ

ଜଳନ୍ତା ଜରାୟୁ !

କାକରର କବରୀରେ ଥୋଇ

ଦରଫୁଟା ଶୋକର ଏଲିଜି,

କୋକେଇରେ ବାନ୍ଧୁଅଛି ଛ ଖଣ୍ଡ କାଠର ଭାଗ୍ୟକୁ

ଜାଣେନା ସେ ଘାଟ ପାଖେ -

ଡ଼ଙ୍ଗା ଆଉ ଥିବ କି ନଥିବ !!!

ନିଶ୍ୱାସର ଛାଇରେ ଝୁଲୁଛି

ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ରଙ୍ଗ - 

ବିଶ୍ୱାସକୁ ପଛରେ ପକାଇ,

କେମିତି ପାରିବ ଜାଣି ଯାତନାର ଯଜ୍ଞ କୁଣ୍ଡେ

କେତେଦିନ ହେବ ଆଉ ଘାଣ୍ଟି

ଅଧାଗଢ଼ା ହୃଦୟର ଅବ୍ୟକ୍ତ ସୂଚୀରେ

ପାଇବାକୁ କୃତଘ୍ନ ତାଲିକା ।

ହଜିବାର ଇଚ୍ଛାନେଇ ହଜି ସେ ପାରୁନି

ଖୋଜିବାର ମାହେନ୍ଦ୍ର ବେଳାରେ,

ଦୁନିଆର ସାତସିଆଁ କନ୍ଥା ତଳେ

ଖାଲିଯାହା ନିରବି ଯାଇଛି -

ଦେବଦାସୀ ଘୁଙ୍ଗୁରର ସୁର,

ଏବେ ବି ସେ ନିର୍ବାସିତ ଜୀର୍ଣ୍ଣ ବେଦୀ ପରେ

ଦହନର ମଞ୍ଜିକୁ ଗୋଟାଇ ।