ଅଭାଗା ମଣିଷ

ମୁ ଅଭାଗା ମଣିଷ ଟିଏ

ସାହା ଭରସା ନାହିଁ ମୋର କିଏ ।

ଯାହା ଭାବେ ମୁହିଁ ପାଏ ନାହିଁ 

ଜୀବନରେ ନିରାଶ ସେଥି ପାଇଁ ।

ପାଖରେ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ମୋର ନାହିଁ

ସାହା ଭରସା ମୋର ଜଗତ ସାଇଁଁ ।

ଯେ ଡାଳ ଧରୁଛି ସେ ଡାଳ ଛିଡୁଛି

ଆପଣା ଲୋକ ବି ପର କରୁଛି ।

ଖାଇବାକୁ ଦାନା ପିନ୍ଧିବାକୁ କନା 

ମୋତେ ମିଳେ ନାହିଁ

ଭାଗ୍ୟ କୁ ଆଦରି ରହୁ ଅଛି ମୁହିଁ ।

ଦୁନିଆରେ ଲୋକ ମୋତେ ପରିହାସ କରନ୍ତି

ନିରୀହ ସରଳ ଭାବି ଯାତନା ଦିଅନ୍ତି ।

ସମ୍ମାନ ଠାରୁ ବେଶୀ ପାଏ ଅପମାନ

ଅଭାଗା ମଣିଷ ର ଏଇ ତ ଜୀବନ ।