ଆସ ! ନୂଆ କିଛି ଖୋଜିବା

ଆସନା !

କୁହୁଡିର ଚାଦର ତଳେ

ନିଜକୁ ଲୁଚାଇ ଦେବା ....

ଇତିହାସର ପୃଷ୍ଠାରୁ

ବିସ୍ମୃତ ଚରିତ୍ର କେହି

ଓହ୍ଲାଇ ଆସିବ ,

ଏଇଠି ଏଇ ପୃଥିବୀରେ

ତୁମ ମୋ ଆଖି ପଲକରେ

ପ୍ରେମ ,ପ୍ରଣୟର ନୂଆ ଏକ

ଅଧ୍ୟାୟ ରଚିବ ।

ସମୟକୁ ଆଖିଠାର ମାରିବା

ବେଳେବେଳେ ଭାରି ଜରୁରୀ

 ନୁହେଁ କି ?

ଏକଥା ତୁମେ କାହିଁକି ବୁଝନା !!

ସବୁବେଳେ ରହିଥାଅ ଅବୁଝା ହେଇ

ଏବେ ବି ବୁଝିବା ରହିଅଛି ବାକି ।

ମନୋମତ , ମନୋରମ ସ୍ବପ୍ନଟିଏ

ଶବ୍ଦ କରେ ସବୁବେଳେ ନୀରବରେ ,

ଛାତି ତଳେ ଅବୁଝା ଗୁଞ୍ଜନ

ଛମଛମ କରେ

ଇଚ୍ଛା, ଅନିଚ୍ଛା ରେ

ଆପଣା ଢଙ୍ଗରେ ।

ଏତେ ଲୋଡ଼ିବା ପଣ

ବ୍ୟାକୁଳତା ଥାଇ

ଦୁରତ୍ୱର ବ୍ୟବଧାନ

ତିଆରି ହୁଏ , ପୁଣି ଭାଙ୍ଗିଯାଏ

ଛୋଟ ଏକ ସାକ୍ଷାତରେ ,

କେତେ ଆଉ ଛକାପଞ୍ଝା ଖେଳୁଥିବା

ସ୍ଥିତି , ପରିସ୍ଥିତିର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ

ଇଚ୍ଛାକୁ ଉଜେଇଁ

ହାରି ଯାଉଥିବା ଆପଣା ଯୁଦ୍ଧରେ ?

ଆସ !

କୋଳାହଳ ଭିତରେ ବି

ନିଜପାଇଁ ଏକାନ୍ତ ପଣଟିଏ

ଚୋରି କରିବା ପାଇଁ ବାନ୍ଧିବା

ଅଖଣ୍ଡ ବିଶ୍ୱାସ ;

ଥାଉନା ଯେତେସବୁ

ଆଚାର , ବିଚାର

ଅନ୍ଧ ଅର୍ଗଳୀର ମୁଗ୍ଧ ଅବଶୋଷ,

ତୁମେ ମୋ ପାଇଁ

ମୁଁ ତୁମ ପାଇଁ

ଗୋଟାଇ ଆଣିବା

ସାଗର ବୁକୁରୁ

ମୃତ ସ୍ୱପ୍ନର ଶାମୁକା ସବୁ

ତା ଗର୍ଭରେ ଭରିଦେବା

ଆମ ଲିଭି ଯାଇଥବା ହସ -

ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ

ଢେଉ ଭାଙ୍ଗୁ ଭାଙ୍ଗୁ

ଦୁନିଆକୁ ପଛ କରି

ଫେରାର ହେଇଯିବା

ଅଫେରନ୍ତି ଠିକଣାରେ

ଢେଉ ତଳେ ଲୁଚାଇ ଦେଇ

ଆମ ସମୁଦ୍ର - ଉଆସ ।