ଆବିର୍ଭାବ ପ୍ରେମମୂର୍ତ୍ତି

ହଳଦିଆ ଗୋରୀ ମନ ଫୁଲପରୀ

ହସମୁଖ ତୋଫା ଜହ୍ନ 

ଫଗୁଣର ରଙ୍ଗ ବୋଳି ହୋଇ ଦେହେ

ନାଚେ ଛନ୍ଦେ ଛମ ଛମ ।

ପକ୍ଷକୁ ମେଲାଇ ନୀଳ ଆକାଶରେ

ଉଡି ବୁଲେ ସ୍ୱଚ୍ଛନ୍ଦରେ

ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସାହେ ମୁକ୍ତ କଣ୍ଠେ ଗୀତ

ଗାଏ ସେ ପଞ୍ଚମ ସ୍ବରେ ।

ସୁମନ ସୁବାସେ ହୁଏ ଆକର୍ଷିତ 

ସୁମଧୁର ତାର ଆଶା

ଭ୍ରମି ବୁଲୁଥାଏ ଫୁଲରୁ ଫୁଲକୁ

ଗୁଞ୍ଜି ଗୁଣୁଗୁଣୁ ଭାଷା ।

ବିଭୋର ମୋ ପ୍ରାଣ ବୁଝି ତ ପାରେନା

ଫଗୁଣର ମଧୁ ଛନ୍ଦ 

ନୀଳ ମୋ ସ୍ବପନ ନିରେଖି ନୀଳିମା

ଭରିଦିଏ ଶବ୍ଦେ ରଙ୍ଗ ।

ଗୁନ୍ଥି ଶବ୍ଦ ଫୁଲେ ଜୟ ବର ମାଲ୍ଯ

ସଯତ୍ନେ ରଖେ ସାଇତି

ଖୋଜେ ମନପରୀ ସଂଗୋପେ ହୃଦୟେ

ଆବିର୍ଭାବ ପ୍ରେମ ମୂର୍ତ୍ତି ।