वारी भक्तांची

डोक्यावर मुंडासे ठेवून

विठ्ठल मूर्ती घेऊन मनोहर |

वारीत हासतमुखे निघे ललना

भक्तीरसात भिजून खरोखर | |१| |

पंढरीचा सावळा तिचा विठू

निघाली दर्शनासाठी हर्षभरे |

संसारात सारे सुखदुःख जरी

हरी तिचा कृपाळा मनी गर्व ठरे | |२| |

तहानभूक हरपून पायी निघाली

ओठांवर लाली चढली भक्तीची |

तिच्या विश्वासा भक्तीची किनार

नसे कल्पना तिज आत्मशक्तीची | |३| |