तू नसल्यावर

अगदी एकटं नको नकोसं होई

माझ्यासवे तू नसल्यावर |

सारे कसं नवनवं, हवहवं

वाटतं संगतीला तू असल्यावर | |१| |

अंधारुन येते उजेड असतांना

विरहात निराशा दाटे मनी |

सखे आठवत तुला बसतो मी

प्रतिक्षा करत प्रत्येक क्षणी | |२| |

 रोजचं जगणं होतं कंटाळवाणं

असते जेव्हा मजपासून दूर |

सारे काही जवळ असतांना

मला वाटते तुझीच हूरहूर | |३| |

तू वेड मजला लावले तुझ्या

शिवाय वाटे अशक्य जगणं |

ये लवकर भेटाया मज प्रिये

बंद करी मजवरी असं रूसणं | | ४| |

प्रियकराने प्रेयसीच्या विरहात केलेली ही कविता. तिच्याशिवाय त्याला हे जग किती सूने सूने वाटते हे भाव अगदी मनापासून त्याने व्यक्त केले आहे.तिची प्रतिक्षा करणं त्याच्या सहनशक्तीच्या पलीकडे!