स्वार्थ ठेव तू

नको नको रे माणसा नको अडवूस नद्या

आज हसशील खूप पण संकटात उद्या

म्हणे संस्कृती आपली नदिलाच लोकमाता

छळ आईचा करीतो तुला काय म्हणू आता

तिच्या प्रवाहामधीच रोज घालतोस खोडा

संतापून ती म्हणते आता बांध सारे फोडा

शिवेवरून गावाच्या थेट घुसते घरात

सा-या गावाची निघते पाण्यावरून वरात

थोडा होऊन शहाणा लाव आईला रे लळा

तेव्हा होईल मोकळा तुझा फासातून गळा

नदी जीवन दायिनी कुंभ अमृताचा नदी

तुला समजते सारे पण उमजेल कधी

स्वार्थ ठेव तू बाजूला कर कल्याण पिढीचे

अरे कोपता निसर्ग सारे प्रवासी घडीचे