सुनी दिवाळी

हरवली आहे ती दिवाळी आणि

त्या दिवाळीची पहाट

जिथे उठायचं सार घर

पक्षांचाही होण्याआधी किलबिलट

सूर्यनारायणाच्याही आधी

व्हायची रम्य पहाट

उटण्याचा सुगंध दरवळायचा

असायचा चौफेर दिव्यांचा थाट

दिव्यांच्या झगमगटात

सारी घर अंगणं सजायची

तो मंद प्रकाश पाहून

तुळस ही हळूच हसायची

भल्या पहाटेच आईच्या हातचा

फराळ ताटात सजायचा

साऱ्यांनी एकत्र मिळून मग

त्यावर ताव मारायचा

कपडे दागिन्याचं कौतुक

वर्षातून एकदाच असायच

पण ते खूप सुखदायक

आणि मनाजोगत असायच

चकली आणि लाडू एकाच

ताटात बसायचे

कारण त्यांच्यात मुळीच

राग द्वे्षाचे भाव नसायचे

आता ही येते दिवाळी

ठरल्याप्रमाणे दरसाली

पण आता असत घर

आणि अंगण ही खाली

नसत कोणी सोबतीला

फराळाची मजा लुटायला

फटाक्यांच्या आतिशबाजीत

गलका करून हसायला

सुनी सुनी असते दिवाळी

फक्त कंदीलाला शोभा असते

मनाची आणि आकाक्षांची

मात्र घालमेल होत असते

हरवलीय ती दिवाळी आता

कुठेतरी या नवलाईच्या जगात

तिची सर नाहीच आणि नसेलही

या विकतच्या झगमगाटात