सल
सल
वाट शांत वळणांची
किती निर्जन भासते
घेई झुणका भाकर
सखी बिगीनं चालते
मनी जंजाळ प्रश्नांचे
कसे सोडवू कळेना
अनवाणी पावलांना
उष्ण जाळ साहवेना
काटा रुतला पायात
कळ उठे काळजात
देव तरी असा कसा
काटा ये मम मार्गात
मागे वळून पाहता
कारभारी दिसतसे
बघताच सखयेला
खास गोड हसतसे
काटा हळू काढताना
प्रीत वल्लभाची कळे
स्पर्श मऊ रेशमाचा
सल कसा विरघळे
रीत प्रीतीची अशीच
दुःख पुसून टाकते
सल टोचले कितीही
माया मनास भावते