॥प्राणवायू ॥

झाडे तोडताना कधी 

नाही हात आवरला 

प्राणवायूच्या अभावी 

श्वास का मग थांबला 

 

जे दिलेले निसर्गाने 

भरभरून ओंजळी 

सांडिले तोडून सारे 

गार हिरवी ही मळी 

 

आपलेच आपण झालो 

शत्रू आपल्या जीवाचे 

रोप नाही लावीले तू 

महत्व जाणूनी त्यांचे 

वृक्ष वल्ली वनचरे 

असती आम्हा सोयरे 

संत हे सांगून गेले 

सत्य वचन हे खरे 

वृक्षच देतात आम्हाला

आरोग्यदायी जीवन

चला मग लावू या झाडे 

आणि करू त्यांचे संगोपन