पानगळ
पानगळ
ऊन पाऊस सोसला
पांथस्थाला दिली छाया
नित्य देह झिजवला
दिली लेकराला माया
किती ऋतू आले गेले
तमा नाही कधी केली
ताठ उभा राहुनिया
किती सांभाळल्या वेली
जेव्हा फुलला फळलो
गर्दी पाखरांची झाली
झाली पानगळ आता
पिलं आकाशी उडाली
गेले सारेच सोडून
उभा एकटा उन्हात
नाही संगतीला कुणी
अशा निर्जन वनात
गेली सारी हिरवळ
झाली आता पानगळ
आयुष्याची सांजवेळ
आली वाटते जवळ