मंच आणि लेखक

आनंदाच्या डोहात मोकळ्या 

सोडली कागदी नांव 

जिथे नाही गंध मातीचा

तिथे लावले रोपं 

सुरळी केली कविता 

दिली बांधण्या भूक

वाहणे ते खरे नदीचे

चित्रात काचेच्या स्थिर 

अंधार कल्पनेचा व्हावा 

इतके उजळावे निर्मळ

आभाळ सापडेल हवेसे

मिटलेल्याही जीर्ण कोशात 

साधावे जे ध्येय जीवन

शोध तयाचा अविरत

बहरेल जिथे श्रावणमास 

भेटेल तेथेच विश्वंभर