माणुसकीची शाई

माणुसकीच्या शाईने आत्म्याच्या कागदावर लिहिली मी कविता।

पण मुर्दाडांच्या ह्या जगात आहे का कोणाला वेळ आत्मा वाचण्याकरता?॥

भावनांची शाई डोळ्यातून ओघळते ; आणि पुसली जातात अक्षरे ,आत्म्याच्या कागदावरची।

पण निर्ढावलेल्या मनाला कुठे फुटतो पाझर आणि कुठून होतील डोळे ओले , देताना साथ सुख-दु:खाची?॥

थिजलेल्या, गारठलेल्या, मनाला कशी कळणार रक्ताळलेली मने?।

कशी उमजतील त्यांना, आत्म्याच्या कागदावरची अव्यक्त कोरी पाने?॥

वाट पाहतो मी, अचानक येईल कधी, कोणी प्रवासी।

माणूसकीची शाई वापरून लिहीन म्हणेल तो कविता अविनाशी॥