कवडसा

घेरलं त्या गडद अंधारणं

वाट ही दिसेनाशी झाली

चंद्राच्या चांदण्या सोबत

ती चांदणीही कुठे हरवली

गमावला कवडसा आधाराचा

हरपला अस्तित्वाचा काजवा

त्याच्याशिवाय आयुष्याची कल्पना

जणू होरपळणारा च वणवा

पण लेकरासाठी पाय रोवून

पुन्हा लढावं म्हणते या नशिबाशी

फाटलेल्या उरी लावून ठीगळ

तोडलं आता कायमच नात अश्रुंशी ....