जग जावे विसरुन
जग जावे विसरुन
सान कोवळे बालक
हसे गोड मुरकून
खळी गोड गालावरी
जग जावे विसरुन
थंडगार गारव्यात
आई घेई लपेटून
ऊबदार रजईत
जग जावे विसरुन
सप्तसूर नर्तनात
जाई भान हरपून
वादकाच्या कलेमधे
जग जावे विसरुन
कला रेखी चित्रकार
त्याचे सर्वस्व अर्पून
नसे जाण क्षुधेचीही
जग जावे विसरुन
कसे ईश्वरा निर्मिले
जग मायाब्रम्हातून
वाटे क्षणिक मनूला
जग जावे विसरुन
