आता नकोत अश्रू

अपयशाने नाही खचली मी

आघातांतही सावरले मी

एकच ठावे मज मनोमनी

आता नकोत अश्रू

भरकटलेल्या या दुनियेतही

स्वतःला सावरलंय मी

पुसून आसवांना पुन्हा एकदा

खंबीर उभी राहिलीय मी

नकोत मला कोणाची दया

नकोत कोणाची खोटी सहानभूती

माझ्या स्वतःच्या बळावर

मी आता सार्थ उभी आहे

आधाराच्या खोट्या पंखांना

मी आता छाटले आहे

आता नकोत पुन्हा अश्रू

म्हणूनच मी हसते आहे