आई
आई
आठवण ती आईची
मनी नेहमी राहावी
दूर जाता आई वाटे
अजून ती हवी हवी
गेले बाबा ते सोडून
सांभाळले तिने आम्हा
अर्धी भाकरी खाऊनी
ठेवी कशी तृप्त मना
प्रेम देऊनी अवघ्या
आपलेसे केले जना
दिर भावजय भाऊ
खात नसे तिच्या विना
सांजवत रामरक्षा
असे तिचे तोंड पाठ
तिच्यामुळे ते आम्हीही
जगी कसे आज ताठ
केले कष्ट अतोनात
फळ मिळे त्याचे रास्त
मुले मुली ती शिकून
ज्ञानाने समृद्ध मस्त
तिच्या जाणती भावना
अपमान न करती
आयूष्याचे ते कल्याण
समाधानी यातच ती
आठवणी त्या आईच्या
चिरकाल स्मरणात
व्हावयाच्या न धूसर
आठवती त्या क्षणात