पाऊलखुणा

पहाटेच्या समयाला

निघतो तो जायला

पोटाच्या खळगीचा

विचार असतो मनाला

बाजूला पोरगं कसं

बा बा करत असतं

त्याचं मात्र ध्यान

त्याच्या कड नसतं

अनवाणी घागर घेऊन

निघे तो शेताला

पाऊलवाटा तुड वणे

असे त्याच्या नशिबाला

बापाच्या पाऊलखुणा

पोराला दिसत असे

त्याच्या मागे जाणे

सद्या मात्र शक्य नसे

सावली साठी तो

बसे वळचणी खाली

पोरगा मात्र बाजूला

पाऊले त्याची न्याहाळी

अनवाणी चालून चालून

पडल्या भेगा पायाला

काटे कुठे तुडउन

कुरूपे झालीत त्याला

बापाच्या पाऊलखुणा

गेल्या पोराच्या डोक्यात

विचार मग्न तो राही

लक्ष लागेना कशात

मोठा होऊन बापाचा

भार हलका करायचा

थकल्या भागल्या जीवाला

आराम थोडा द्यायचा

मोठा होण्याचे स्वप्न

मनातच राहिले

अचानक मायबाप

त्याला सोडून गेले

आजही पाऊलखुणा

येती त्याच्या स्वप्नात

दरदरून घाम येतो

भिऊन उठतो मनात