സാക്ഷരത

പ്രപഞ്ചത്തിൻ അടിവേരു തേടിയിറങ്ങവേ, 

കണ്ടതവിടെയൊരു അക്ഷത്തിൽ

അക്ഷരങ്ങളുടെ ഞാത്തലുകൾ

ആയിരുന്നു, പരിണാമത്തിന്റെ

കാണാമറയത്തൊരു സ്വപ്നം പോലെ... !

സാക്ഷരങ്ങളുടെ ലോകത്തിൽ 

പാറിപ്പറന്നു നടക്കവേ, 

മുതുമുത്തശ്ശിമാരുടെ 

ജല്പനങ്ങളിൽപ്പോലും 

കാലഹരണപ്പെട്ട സ്വപ്നങ്ങളുടെ

നിഴൽക്കൂറ്റങ്ങളായിരുന്നു, 

കാണാത്തകാറ്റിന്റെ നീലിമപോലെ... !

സമ്പൂർണ്ണസാക്ഷരമെന്നുവാഴ്ത്ത -

പ്പെട്ടപ്പോഴൊക്കെയും 

നിറഞ്ഞനിലാവിൽ പാറിക്കളിക്കുന്ന

കുഞ്ഞുപൂമ്പാറ്റകളെ 

കണ്ടിട്ടേയില്ല ലോകം, 

കരിഞ്ഞയൗവ്വനങ്ങളിലെ 

കാതരമിഴികളിൽ 

അക്ഷരമെന്ന സ്വപ്നംപോലും

ഘനീഭവിച്ചിരുന്നതാരുമേ

കണ്ടിരുന്നതുമില്ല... !

അകമേ സാക്ഷരമെന്നുപറയുമ്പോഴും 

തിരിച്ചറിയപ്പെടാകാലത്തിൽ, 

അറിവിൻസപ്തമഞ്ചലുകളിൽ

ഒരിക്കൽപോലും കയറാത്തവർ,

നനവില്ലാമണ്ണിലെ പുളയ്ക്കുന്ന 

വിരകളെപ്പോലെയായിരുന്നു... !