ಏಕಾಂತ

ಚಹ ಕುಡಿಯೋದು ಒಂದು ನಿಮಿತ್ತವಾಗಿತ್ತು.

ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಕೆಲಹೊತ್ತು ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಬೇಕಿತ್ತು.

ಚಹದ ಬಿಸಿ ಹಬೆಗೆ ಮನಸೂ ಬಿಸಿಯೆನಿಸಿತ್ತು.

ಮೋಹದೊಂದಿಗೆ ಭಾವ

ಹಸಿಯಾಗಿತ್ತು...

ಒಂದಿಂಚು ಸೊರಗಿದ್ದೀಯೆಂದಾಗ

ನೀನು ನಕ್ಕಿದ್ದೆ.

ನಿನ್ನ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನಾ ಕೊರಗಿದ್ದು ಕಾಣಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ನಿನಗೆ.

ಈ ಬೆರಳತುದಿಗೆ ಕಪ್ಪು

ಇದ್ದರೂ, ಅದರಂಚಿಗೆ

ನಿನ್ನದೇ ತುಟಿಯ ಸ್ಪರ್ಶ.

ಮಾತಿನಲ್ಲೇ ನಗಿಸಿ

ಆಕರ್ಷಿಸುವ ಹರ್ಷ..

ನಾ ಮೋಡಿಗೊಳಗಾದೆನೋ, ನೀನೇ ನನ್ನೊಳಗೆ ಅವಿತೆಯೋ , ಅಂತೂ

ಪದಗಳಾದೆವು ಈ ಕವಿತೆಯಲ್ಲಿ.

ಮುಂಜಾನೆಯ ಚಳಿಗೆ

ನಿನ್ನ ನೆನಪದು ಕಚಗುಳಿ

ತಂತಾನೆ ಕೆಂಪೇರುವ

ಕದಪುಗಳಲ್ಲಿ ಓಕುಳಿ.

ನೀನಿತ್ತ ಬಳುವಳಿ, ಈ ನೆನಪುಗಳ ಹಾವಳಿ....