વરસી જાવા દે

વરસતી ભલે અનરાધાર, એને વરસી જાવા દે,

ઘૂંટાતી પારાવાર ભીતર, વેદનાને વહી જાવા દે !

વાદળે દબાવેલાં અશ્રુઓ ક્યાંક સર્જે ન તારાજી,

'બોજીલ' પીડાને બુંદોની હેલી બની વરસી જાવા દે !

સહનશક્તિની સીમા આવી ત્યારે ઘેરાયાં વાદળો,

કાળા ડીબાંગ અંધારા પછવાડે ખાલી થઈ જાવા દે !

ક્યાં સુધી બાંધી રાખવા ઝંઝાવાતો જે પીડતાં કાયમ

પોકળ ધૂંધવાટથી ડરીશ માં, એને ઠલવાઈ જાવા દે !

આજ ભલે દેખાતું આકાશ વાદળની ઓથે ઢંકાયેલું,

સામ્રાજ્ય તિમિરનું ઘડીભર છે, રાતને વીતી જાવા દે !

દેર અવેર ઉઘાડ નીકળશે જ, તું ધીરજ ન ખોઈશ,

ભીતર ગોરંભાતી વ્યથા મુક્ત મને છંટકોરાઈ જાવા દે !

આશાઓની 'દીપાવલી' બુંદ ઝડીઓને હંફાવશે જ,

થશે નવી સવાર, નવો દિન, સૂરજને ઊગી જાવા દે !