વૃક્ષ બોલે છે

મોજથી જીવતો, બીજાની જરૂર છે જ ક્યાં ? 

છેદી મુજને, તે નિજ બાળ ઉછેરતો, 

જાણે બાગની, જરૂર છે જ ક્યાં ? 

કઠોર હૃદયે, અંગે અંગ કાપતો, 

જાણે ખૂન વહે, છેે જ ક્યાં ? 

એક પછી એક, જોઈ ઢળતાં વૃક્ષ, 

જાણે ઉપવન ઘટે છે જ ક્યાં ? 

વગર મોતે મરતાં જોઈ વૃક્ષ બાળ, 

હસતાં કહેતો, મુજબાળ મર્યું છે જ ક્યાં ? 

"જયા" કોઈ એવું ખરું? ધ્રુજે આ ધરા પર, 

જોઈ ચાલતી કરવત, મારા પર. 

રણમાં ઘુમતો, વિચારેય ના કરતો, 

કશું જગ માં ખોવાયું, છે જ ક્યાં ?