તું ક્યાં ખોવાઈ ગઈ ?

સંધ્યાની લાલિમા ઓઢી અપાર સૌંદર્યને પામતી,

ઊગતાં સૂરજને તેજે ક્ષણવારમાં અલોપ થતી,

હે મોહક ચાંદની ! તું ક્યાં ખોવાઈ ગઈ ?

મધરાતે પર્ણો પર સુંદર ચાદર સમી પથરાતી,

પ્રથમ સૂર્યકિરણ સંગ સંતાકૂકડી રમતી એવી,

હે ઝાકળની બૂંદ ! તું ક્યાં ખોવાઈ ગઈ ?

શૈશવનાં ભોળપણને છોડી કૌમાર્યની ઝાંખી કરાવતી,

ઘડપણ રૂપી ચક્રવ્યૂહમાં મંદ મંદ ઘરકાવ થતી એવી,

હે ચંચળ યુવાની ! તું ક્યાં ખોવાઈ ગઈ?

સુખદુઃખ ભરી અનિશ્ચિત ઘટમાળ છે જીવનની, 

એમાં ડગલે ને પગલે સતત વિચલિત થતી એવી,

હે મનની શાંતિ ! તું ક્યાં ખોવાઈ ગઈ ?