Library
Profile
તાળું ચાવી
તાળું ચાવી
દસ વર્ષ પહેલાં,
પાડોશીના દરવાજા ખોલવા હતાં સહેલાં !
ના કોઈ ડોર બેલ, ના કોઈ બારણે ટકોર,
ના કોઈ ફોન કોલ, ના કોઈ બૂમ ને શોર ! ! !
જ્યાં આવ જા કરતા રહેતા મન ફાવે તેમ,
જ્યાં રમો, જમો, આળોટો ને સૂઈ પણ જાઓ, પોતાના જ ઘરની જેમ !
બે ઘર વચ્ચેની દિવાલો ફક્ત એક ભૂલ લાગે,
એક ઘરમાં આવે સંકટ તો બેઉ ઘર સાથે જાગે !
બરફ, અનાજ ને કરિયાણું અગણિત વસ્તુઓ માંગે,
જ્યાં ડિલ અલગ ને દિલ એક જ, મસ મોટો પરિવાર લાગે !
સવારના સારા નાસ્તાની આપ લે,
બપોરના વાતોનો ભંડાર
સાંજ પડે ને ઓટલા પરિષદ,
બસ એમજ ચાલતો સંસાર !
ક્યારેક તહેવારોની ઉજવણી
ક્યારેક દુઃખમાં પકડાતો હાથ,
તડકી છાંયડી ભલે બદલાતી
પાડ
ોશીનો કાયમ રહેતો સાથ !
સંકોચ ને જ્યાં સ્થાન નહીં,
ખોટા જ્યાં અભિમાન નહીં,
એકબીજાનું વાપરીએ ને,
તોય કહેવાય એ ઉધાર નહીં !
પણ આ તો,
દસ વર્ષ પહેલાં . . .
દસ વર્ષ પહેલાં,
પાડોશીના દરવાજા ખોલવા હતાં સહેલાં !
ને હવે ?!
હવે તો બસ દેખાદેખી જ છે !
હું અમીર તારાથી કેટલો !? એ જ જીદ સચવાય છે !
મારી ગાડી મોટી છે, તે વાત ઘમંડથી કહેવાય છે !
'પહેલું સગું તે પાડોશી', તે વાત હવે વિસરાય છે !
પાડોશી હોય ઘરમાં તોય બારણે તાળું બંધાય છે !
ને વહેવારના નામ પર,
એ જ લટકતાં તાળાંની ચાવી એકબીજાને ઘેર અપાય છે !
શું લાગે છે એ ચાવીઓથી પડોશીઓના હૃદયના દ્વાર ખૂલશે ?
