શૂન્યતા

બાવરી બની, સ્તબ્ધ થઈ એકલી વીંઝાતી રહી શૂન્યતા,

વીતેલા કાળના ભારથી એકલી છેતરાતી રહી શૂન્યતા,

એક નામ અંગત કોતરેલું નદી કિનારે ભેખડ પર,

એ વિસરેલા સમયના વહેણમાં સમાતી રહી શૂન્યતા,

જૂની ડાયરીનાં પાને લાલ અક્ષર જોતાં,

શબ્દો દ્વારા કલમથી કાગળે વહેરાતી રહી શૂન્યતા,

રોકી ન શકી પળ, દર્દ ગળે વળગાડ્યું,

થોડા ચહેરા જોઈ અચાનક કરમાતી રહી શૂન્યતા,

વિચારોના વમળો અને વિસ્તરેલી એકલતા,

લાગણીઓના મૃગજળમાં કેવી ભરમાતી રહી શૂન્યતા !

ઉત્તરો સત્યના શોધ્યા અનેક બંધ સપનાંમાં,

જિંદગીના સવાલોથી ચૂપ થઈ સર્જાતી રહી શૂન્યતા,

શોધું આમતેમ પણ વિશ્વાસ ન સાંપડે,

આખરે એમ જ વિના અહેસાસ અકળાતી રહી શૂન્યતા.